O sige nga update nga tayo.

Balik Eskuwela na naman si G. Jamendang

Pasukan na naman siyet.

Nagulat ako kanina dahil hindi naginarte ang body clock ko. Pagbangon ko, wala, tuloy tuloy lang, parang araw araw ko pa ring ginagawa ang pagpasok. May jeep agad sa kalayaan, at nakaupo ako sa MRT. Hindi matrapik sa Aurora. Pag ganitong napakadali ng umaga kinakabahan ako dahil alam kong may mangyayaring masama.

Pagdating ko sa kagawaran, pahinga muna sa cubicle, ligpit dito, ligpit doon, bati ng hapi new year sa mga katrabaho. Inisip ko na ang mga jokes ko para sa klase: Isusulat ko sa board (gaya ng palagi kong ginagawa),

NGAYON:
Mangungumusta (ako),
magbabalik-aral (tayo),
panayam (ko),
birthday (Sharon Cuneta)

Tapos aalis muna ako para magCR at mabasa ng mga estudayante ang sinulat ko. Matatawa sila, naisip ko, at magiging maganda ang kanilang mood para sa aking heavygat na lecture. Tatanungin ko sila kung "nagpaputok" sila kasama ang kanilang mga mahal sa buhay, at makikipagbolahan ako sa kanila ng ilang minuto bago magbigay ng balik aral. Magandang plano 'di ba?

Pero no reaction silang lahat. Lahat ng nakatingin sa akin tiningnan ko sa mata at tinanong pero ibinaba lang ang tingin. Akala pa ng isa binobosohan ko siya. Pati 'yung katabi niyang nakaturtle neck nagtakip ng dibdib.

Sabi ko, okey, hindi na nga ako magpifeeling close at magsimula na lang tayo. Tanungan naman. Board talk ang atake ko sa araw na iyon kaya tanong ako nang tanong sa kanila. Pero walang nagsasalita. Kahit pinakaleading na tanong ko walang kumagat. Pero okey lang, tuloy tuloy lang ako, gumagana ang isip ko kahit nawawalan na ako ng gana. Tapos pak! naalala ko kung bakit nakangiti 'yung isang estudyante ko kanina nang makita niya ako mula sa pinto ng CR. Nasa CR ng girls ako kanina! At nakangisi ang estudyante ko. Wala na. Nawala na ako.

Direk, pwede bang retake?

***

So, kamusta naman bakasyon ko? Hindi ako nagupdate ng blog a.

Mamaya na, mag-iisip pa ako ng joke para sa susunod kong klase e.

...


Magocho ocho kaya ako?