Sunday, July 24, 2005

1.
So, nangyari sa akin ang X, Y at Z. Ginawa ko ang A, B at C. Naramdaman ko ang D, E at F, at luminaw sa akin ang G, H at I. Ano ngayon?

2.
Walang trabaho ang tatay ko, ang asawa ni Alicia, ang nanay ko. Walang trabaho ang asawa ni Araceli, ang tita kong na-istrok. Walang trabaho si Ambeth, ang asawa ni Adelia, tita ko rin. Wala ang asawa ni Adelaida, tita ko rin. Wala rin ang tatay ni Angela, ang anak ni Anita, isa ko pang tita.

Pag nagkaanak ako, hindi ko siya bibigyan ng pangalang nagsisimula sa A.

3.
Naaalala mo si Jaja? Si Jaja, yung pusang hinampas ng tatay ko ng dos por dos. Dumami siya. Lima na siya ngayon – siya plus yung apat niyang anak. Layas kasi yang si Jaja, kung saan saan nagpupunta. Nabuntis tuloy ng kung sinong kanto boy na hindi naman siya kayang pakainin. Nadagdagan pa tuloy kami ng apat na bibig na papakainin. Mabuti pa si Boomboom, palaging nasa bahay.

Siguro, noong past life ni Jaja, isa siyang playboy. Kung sinu-sino ang binubuntis niya, pero hindi naman niya pinananagutan. Hayan, nakarma tuloy siya. Siyam na habambuhay siyang mag-aalaga ng mga kuting na ni hindi niya maalala ang pangalan ng mga tatay.

4.
Sa isang buwan (Agosto), pupunta si Antonio (kapatid ni Alicia, tito ko) sa Tarlac.

Noong isang taon, nagtanan ang bunsong anak ni Antonio at si Malou, ang kapitbahay namin. Pumunta sila sa Tarlac.

5.
Isang araw, maglalaro kami ng Magic: The Gathering nina Jelson at Johnny sa The Loop ng ABS-CBN. Wala kasing tao roon kapag linggo. Bago ako pumasok ng MRT station, dumaan ako ng Julie’s para bumili ng pan de coco at pudding. Masarap kumain ng tinapay habang naglalaro e.

Pagdating ko sa Quezon Avenue station (bakit ba palaging may nangyayari sa Quezon Avenue Station?), may mga batang naglalaro. Nakita nila ang mga dala kong tinapay. Alam din nilang masarap maglaro habang kumakain ng tinapay.


6.
Masarap ang lugaw sa Cubao, mura pa. Pero hindi na ako kakain doon.

Noong isang buwan, umorder ako sa Hansarap ng isang lugaw na may itlog. Bago ako makasubo, sabi ng isang batang babae sa akin: “Kuya, akin na lang ang lugaw mo.” Sabi ko, pasensiya na, hindi pa ako nagtatanghalian. Yumuko siya. Hindi ako sigurado, pero parang narinig ko siyang nagsasabing “ako rin, ako rin.”

7.
Ano ngayon?

Friday, July 22, 2005

Run Yol, Run

Kunwari lumaki ka rin sa squatter’s area. Kunwari payatot ka rin noong bata ka dahil hindi ka mahilig matulog at kumain ng marami dahil ano bang alam mo tungkol sa mga bagay na yan. Kunwari mahilig kang lumabas ng bahay kapag tulog na ang nanay mo para makipaglaro ng agawan base, shatong, holen at text.

Isipin mo ang mga kalaro mong sa hindi mo maipaliwanag na dahilan ay mas mabilis sa iyong tumakbo, mas magaling maghagis ng pamato, mas mahusay magpagulong ng holen. Isipin mo ang mga nanay at kuya nilang tumatawag sa kanila para maghugas sila ng plato o bumili ng toyo o magsaing. Isipin mo ang pakiramdam kapag naiiwan kang mag-isa sa maalikabok na lupang pinagpaguran niyong buhusan ng tubig para makapaglaro ng patintero.

Isipin mo si Marvin, ang kapitbahay niyong mas matanda sa iyo, sa inyong magkakaibigan ng limang taon at mas matangkad sa iyo, sa inyo ng tatlong dangkal. Isipin mo kung gaano kabigat ang kanyang palad kapag tinataya ka niya habang pabalik sa inyong base. Isipin mo kung paano mabasag ang iyong turumpo kapag binabato niya ito ng kanyang sariling turumpo mula sa over. Isipin mo kung paano niya hamigin ang mga balat kending maghapon mong kinulekta, dahil natalo ka niya sa isang laro ng kalog tansan.

Isipin mo ang mga hapong umiistambay kayong magkakaibigan sa ilalim ng mga puno ng acacia. Isipin mo ang mga kuwentuhan niyo tungkol sa mga bold na pelikula. Isipin mo ang mga kuwentuhan niyo tungkol sa Bundok ng Sierra Pipoy, ang tambakan ng mga hindi nabiling laruan sa SM. Isipin mo ang mga kuwentuhan ninyo tungkol sa Voltes V, Shaider, Maskman at Bioman. Isipin niyo ang inyong mga tawanan nang mabanggit ang singit ni Annie, ang siyota ni Shaider.

Pagkatapos, isipin mo kung paano ka nilang pagtawanan matapos sabihin ni Marvin na mukha kang MechaClone mula sa Bioman. Isipin mo kung paano niya gayahin ang kilos ng mga MechaClone sabay tawa nang malakas habang inilalapit ang mukha sa iyo. Isipin mo ang slow motion na pagtama ng kanyang laway sa iyong kilay. Isipin mo kung paano ka nila tawaging iyakin, gayong pinupunas mo lang naman ang laway ni Marvin.

Habang tumatawa sila, pumulot ka ng bato. Tingnan mo ang mukha ni Marvin habang sumisigaw siya sa mukha mo ng “Waaaah MechaClone Waaaah!”. Buong lakas mong ihagis ang bato sa kanyang mukha. Tingnan mo ang slow motion na pagtama nito sa kanyang baba. Tapos tumakbo ka nang mabilis. Mabilis na mabilis, yung pinakamabilis na kayang itakbo ng payatot mong mga paa. Hindi sila makakahabol, dahil sa gulat nila sa iyong ginawa. Binato mo si Marvin, binato mo si Marvin.

Babatuhin ka rin ni Marvin. Pero hindi ka niya tatamaan. Hindi ka niya tatamaan dahil mahirap tamaan ang payatot, mahirap tamaan ang payatot.

Thursday, July 21, 2005

Si Yol, Hypermasculine

Kahapon, bilang pagtugon sa pambansang krisis pampulitika at pangekonomiya, nagpunta kami ni Jelson sa Weights Room ng Ateneo College Covered Courts para magpalaki ng masel.

Bago kami pumunta doon, tumawag muna ako sa PE Department para magpaalam. Sabi nila, okay lang daw, basta magsabi lang kami sa janitor na namamahala doon. Nang kausapin namin ang janitor, sabi niya, okay lang raw, basta magpaalam lang kami sa PE Department. Okay.

Sa PE Department, nakita namin si Mr. Torres, yung teacher ko dati sa PE kong weight training (oo, nag-weight training ako dati. oo sabi e.). Kinamayan ko siya, at sinabing teacher na ako sa Filipino Department. Tuwang tuwa siya, siguro dahil may estudyanteng nakaalala sa kanya. Sabi niya okay lang raw na gamitin namin ang weights room, kahit raw hanggang madaling araw, basta raw ako. Pero magpaalam raw muna kami sa janitor.

Sawa na kami sa kalalakad, kaya dumeretso na kami sa Weights Room. Tiningnan namin ang mga barbel, ang mga taong nagba-barbel, ang mga larawan ng mga taong nagba-barbel na parang mga bisita sa isang museum. Tapos nagtanong kami sa teacher na naroroon (kilala ko ang kanyang mukha dahil sa aking weight training days). Ipinaliwanag niya sa amin ang mga basics - kung kailan dapat mag-exhale at mag-inhale, kung anong mga muscle group ang unang dapat sanayin at kung paano pangalagaan ang training equipment. Hindi ako masyadong nakinig, review na lang kasi iyon ng mga itinuro sa akin dati ni Mr. Torres. Nagpasalamat ako at tumingin tingin sa paligid. Pinanood ko ang isa sa mga nagba-bar bell. Pagkatapos niya, kumuha ako ng isang bar bell at ginaya ang ginawa niya. Nang mapagod ako, hinanap ko yung ginaya ko. Tinandaan ko ang ginagawa niya para magawa ko rin kapag umalis na siya, o kaya sa ibang araw pag wala siya. Hindi ko siya ginaya agad kasi baka isipin niyang naga-ala Mr. Bean ako. Maliit pa ang masel ko, hindi ko pa siya kayang labanan kung sakali.

Noong una, akala ko wala kaming ibang gagawin ni Jelson doon kundi tumawa nang tumawa. Pero nang tingnan ko siya, mukhang dinidibdib niya (in more ways than one) talaga ang pagpapalaki ng masel. Humiga ako sa isa sa mga bench at nag-sit up. One, two, three, four…inisip ko ang billboard ni Borgy Manotoc na kita sa Quezon Avenue Station ng MRT. Five, six, seven, eight, nine, ten…inisip ko ang tiyan ng tatay ko na nagsimula raw lumaki nang dumating siya sa edad ko ngayon…eleven, twelve, thirteen, fourteen, fifteen, sixteen, seventeen, eighteen, nineteen, twenty…

Pagkaraan ng isang oras, nanginginig na ang mga braso at binti ko kaya niyaya ko na si Jelson na bumalik sa department. Natuwa naman kami dahil sa loob ng isang oras ay nalimutan naming 7.50 na ang pamasahe, na baka si Noli De Castro na ang maging presidente, na putangina walang pupuntahan ang bansang ito kundi impiyerno. Habang naglalakad, nangako kami sa isa’t isa na sa susunod, sa susunod, magwa-warm up muna kami bago humawak ng bakal.

Monday, July 18, 2005

galing sa blog ni mikael:

You are Wallace Stevens
You are Wallace Stevens. You love everything,
especially the sound of things. Too bad you
are so obscure that at times even you don't
understand what the hell you have written.


Which Famous Modern American Poet Are You?
brought to you by Quizilla

talaga?