Smoker's Pocket Garden, o Bulsang Hardin para sa mga Umuusok

Dito nagsasama-sama ang mga taong mahilig mag-isa, sabi ko sa sarili ko. Handa na sana akong tumula kung hindi lang maingay ang dalawang katabi kong nag-uusap tungkol sa schizoprenia. Hindi mo raw pwedeng basta basta tawaging schizoprenic ang isang tao, sabi nila sa Ingles, dahil maraming pameke ang problema sa utak na ito. Siguraduhin mo raw muna na hindi ito multiple personality disorder o kaya isa pang sakit na hindi ko maalala ang pangalan. Nilulunod sa usok ang problema, sinulat ko sa papel na dala ko, pero malakas talaga ang boses ng dalawa kaya hindi ko na naipagpatuloy. Hindi ko napansin kung paanong napunta sa pera ang usapan nila, kung paanong hindi ka raw mapapasaya ng pera pero mapagdurusa ng kawalan nito. Letseng buhay ito, parang scripted.

Birthday ng tatay ko nung November 18. Hindi ko siya binati. Hindi ko siya kinausap, hindi ko siya tiningnan sa mata. Hindi ako nagpaalam nung umalis ako para pumunta na sa Ateneo. Hindi ko matanggap na ginastos niya ang perang inutang niya sa akin, sa nanay ko at sa kapatid ko sa sabungan at sa pagtaya sa lotto.

Natalo siya sa sabong, at hindi siya tumama sa lotto. Natural, talo din kaming mga inutangan niya na sinabihan niyang kailangan niya ng perang pangrenew ng lisensiya sa LTO. Talong talo ako na nangutang kung kani-kanino dahil hindi niya ako mabigyan ng pamasahe para makapasok at makapagturo sa mga Atenista.

Ilang buwan na siyang hindi pumapasok. Nagwelga ang mga engineer sa kumpanyang pinaglilingkuran niya kaya wala rin siyang trabaho. Hindi naman siya makahanap ng ibang trabaho dahil may sugat siya sa paa; kumplikasyong dala ng sugat na ibinigay ng amateur na nagpedicure sa kanya. Nagkaroon na rin ako ng sugat na ganoon dati, at napagaling ko agad. Sabi ko sa kanya, iniinom ang penicillin at hindi inilalagay sa sugat. Sabi ko sa kanya, pinapalipas muna ang pamamaga bago pipigain ang sugat para lumabas lahat ng nana. Sabi ko sa kanya, walang magagawa ang pagpatak ng kandila sa sugat na nakanganga. Gusto ko sanang sabihin sa kanya, makinig ka sa akin dahil nasisiraan ako ng loob kapag nakikita kita sa ganyang ayos. Sabi niya sa akin, pautangin ko raw siya dahil kailangan niya ng pangrenew ng lisensiya.

Ilang araw na ang lumipas, at hindi ko pa rin siya masabihan ng belated happy birthday. Hindi ko masabi kay Yolando Jamendang Sr. na mahal kita, pero hindi na pwedeng magpatuloy ang ganito.

Okay.

Yo.

Mic test. Mic Test.
Mike.
Tess.
Mike Tess.
Mike loves Tess.
Mike loves Tess loves Mark.
Mike loves Tess.
Tess loves Mark.
Mike.
Tess.
Mark.
Mike loves Tess loves Mark loves Mike.
Mike loves Tess.
Tess loves Mark.
Mark loves Mike.
Mike.
Tess.
Mark.

Sa larong Mage:The Ascension, nahahati ang realidad sa siyam na sphere. Ang lampas sa karaniwang pag-unawa sa alinman sa mga sphere na ito ang magbibigay sa isang tao ng kakayahang gumawa ng himala. Sa pamamagitan ng sphere of time halimbawa, maaaring pabagalin ang panahon sa iyong paligid at pabilisin naman ang oras mo, para maging tatlong beses na mas mabilis ang iyong mga pagkilos. Sa mga combat situation, dahil nga nasa iyo ang sphere of time ay palaging ikaw ang gagawa ng unang pag-atake. At dahil nga sa bilis ng iyong pagkilos, maaaring tatlong beses mo nang natamaan (nasuntok, nabaril, nasipa) ang iyong kalaban bago pa man siya nakapag-isip kung ano ang gagawin.

Kanina, nakita ko kung paano ginagamit ang sphere of time sa loob ng jeep na sinasakyan ko. May tatlong lalake sa harap ko, at sa kaliwa at kanan ko naman ay dalawang matandang babae. Sa dulong upuan ng dyip, 'yung pinakamalapit sa pinto, ay may nakaupong mama na hindi ko napansin hanggang pahintuin niya ang oras sa loob ng dyip. Payuko siyang lumapit sa ale sa kanan ko, tumigil sa harap ko, at dahan-dahang kinuha ang suot na bracelet nung ale. Dahan-dahan, dahil matagal namin siyang tiningnan habang ginagawa ang himala niya. Pagkatapos, bumaba siya ng dyip, at nagbalik ang normal na daloy ng panahon. Astig.

Gagamitin ko sana ang aking sphere of life para i-paralyze ang kanyang nervous system at patigilin ang kanyang pagtakbo, kaya lang nawala na siya sa aking paningin. Umasa na lang akong mahuhuli siya ng mga paradox spirits, ang tagapagbantay ng realidad.

Headline sa diyaryong binabasa kanina ng ale sa dyip:

14 ang saksak
ATENISTA
NIREYP, KINATAY

Gusto ko sanang hiramin sa ale 'yung diyaryo (may balita ring 'nakaiskor' si bong revilla kay miriam quiambao 'bago pa ikasal') kaya lang bising bisi siya sa pagbabasa ng Text Friends section nung diyaryo.

Ewan, gusto ko sanang mag-isip kung bakit mas karumal dumal ang krimen (sa punto de bista ng mga writer ng tabloid) dahil atenista ang biktima, kung sino ba ang atenista sa isip ng mga nagbabasa ng tabloid, pero naboringan ako sa mga naiisip ko kaya hindi ko na lang tinuloy.

Nag-isip na lang ako tungkol sa isang magandang babaeng pinakinis ng The Bodyshop ang kutis, pinadulas ng David's Salon ang buhok at pinatalino ng mga Philo at Theo classes na pinasukan niya. Inisip ko kung paano mainitan ng kapeng Starbucks ang kanyang mga labi, kung paano niya ipindot sa cellphone ang mga daliri niyang napakalambot ng balat. Inisip ko kung paano ang tunog ng boses niya habang nagrerecite sa kanyang mga klase sa Filipino, gayong hindi naman siya sanay nang hindi nag-iIngles.

Inisip kong bumababa siya ng kotse ng kanyang boyfriend, lumalantad ang kanyang pusod sa kanyang pag-unat ng katawan para magbigay ng goodbye kiss. Narinig ko ang pagsara ng pinto, ang pag-alis ng kotse, ang pagbukas niya ng gate ng kanilang bahay. Inisip ko kung gaano kalamig ang doorknob na kanyang hinawakan bago binuksan ang pinto, at natuklasang wala palang tao sa kanilang bahay.

Inisip ko kung gaano kadaling buksan ang gate na nakalimutan niyang isara, na hindi niya narinig na binuksan kong muli dahil nakikinig na siya sa kanyang John Mayer CD habang naghahandang maligo. Inisip ko kung paano kong nakitang nakabalandra ang mga gamit niya sa sala nang pumasok ako sa kanilang pinto.

Inisip ko kung paano nagdilim ang living room nang patayin ko ang ilaw, kung paano nawala ang kislap sa dala kong kutsilyo.

Inisip ko kung paano ko siya sinilip sa kanyang kuwartong bahagyang nakabukas ang pinto, habang pumipili ng isusuot. Inisip ko kung paano niyayakap ng kanyang Victoria's Secret ang hubog ng kanyang katawan. Inisip ko kung paano ako lumakad nang dahan dahan, palapit sa kanya, nag-aantay na mapatingin siya sa akin.

Pero nawirduhan ako sa mga iniisip ko kaya hindi ko na itinuloy. Isa pa, Katipunan na at kailangan ko nang pumara.

Kainis

Knock knock, blogger.

Knock, knock.
Who's there?
Yolando.
Yolando who?
You think you own whatever land, yolando (pocahontas)

Knock, knock.
Whos there?
Yavanna.
Yavanna who?
Hey mister tally man, tally me yavanna.
Daylight come and me wanna go home.

Knock, knock.
Whos there?
Mitzie.
Mitzie who?
Mitzie cutzie yayayaya
Creole Lady Marmalade!

Knock knock.
Whos there?
Vlad.
Vlad who?
O vlad-ee o vlad-aa life goes on, yeah!
Lalalala life goes on.

Knock knock.
Whos there?
Edgar.
Edgar who?
One plus one, equals two.
Two plus two, equals four.
Four plus four, equals eight.
Doblehin ang eight!
Tayo'y mag-otso otso!
Otso-otso o!
Mag-otso otso na!
Asan si Edgar?
Nasa San Pablo.

~

Kagabi kasama ko sa dyip si Sir Mike. May nakasakay kaming magandang babae (na naman). Bigla, bigla na lang, kinanta ko sa isip ko: And I got all that I need, right here in the passenger JEEP...

~

Kinuwento ni Sir Mike ang tungkol sa tanka, isang porma ng tula na parang extended haiku (5,7,5,7,7 syllables). Sabi ko gagawa ako, at ang gagawin kong pamagat ay Pagtatanka.

Joke joke joke!